Abchazja ma swoje terytorium, granice i obywateli. Prezydenta, premiera, parlament i armię. Centralna Komisja Wyborcza organizuje wybory, poczta emituje znaczki. Trzydziestoletni helikopter Abchaskich Linii Lotniczych wozi pasażerĂłw z Suchumi do wysokogĂłrskiego Pschu, a obywateli informują agencja Apsnypress, telewizja, radio, gazety, internet.

Wojciech GĂłrecki jest jedną z nielicznych osĂłb, ktĂłre miały okazję obserwować, jak w ciągu dwudziestu lat rodzi się, rozwija i chyli ku upadkowi abchaskie parapaństwo o spornych granicach i niejasnym statusie. Polska nie uznaje Abchazji, uważając ją za część Gruzji. Tego samego zdania jest reszta świata - z wyjątkiem Rosji, Nikaragui, Wenezueli, Nauru, Vanuatu i Tuvalu. Uznanie Abchazji i coraz liczniejszych państw o podobnej genealogii zrodziłoby dziesiątki nowych konfliktĂłw i wywrĂłciło do gĂłry nogami międzynarodowy ład...

Abchazja zamyka kaukaski tryptyk Wojciecha GĂłreckiego, rozpoczęty Planetą Kaukaz i Toastem za przodkĂłw.

Od Donbasu przez Naddniestrze, Abchazję i Osetię Południową aż po GĂłrski Karabach. Mieszkańcy postsowieckich państw nieuznawanych od ponad ćwierć wieku padają ofiarą wielkiej mocarstwowej polityki. Tomasz Grzywaczewski wyruszył w podrĂłż po tych widmowych republikach. Opisał procesy historyczne i wielką politykę. Wyjeżdżając do GĂłrskiego Karabachu w 2015 roku, nie przypuszczał, że już w rok pĂłźniej dojdzie tam do niespotykanej od dwĂłch dekad eskalacji konfliktu. Będąc zimą 2015 roku na froncie pod Donieckiem, nie podejrzewał, że obserwuje pierwszy akt długotrwałej uśpionej wojny. Widział natomiast, jak w cieniu nieustających konfliktĂłw toczy się codzienne życie. Ta książka to osobiste historie tych, ktĂłrzy ćwierć wieku po upadku sowieckiego imperium marzą o normalności, o posiadaniu paszportĂłw, ktĂłre pozwolą im swobodnie podrĂłżować, o walucie, ktĂłra ma jakąś wartość, i o reprezentacjach startujących w mistrzostwach i igrzyskach na takich samych prawach jak inni - pod własnymi barwami. A przede wszystkim marzą o pokoju.